“Hulp van naasten was de basis voor mijn herstel”
Voor Klaas was werken altijd een uitweg om met moeilijke dingen om te gaan. Toen zijn vrouw overleed, hij de zorg kreeg over zijn drie kinderen en het werk zich opstapelde, stortte hij in. Die plotsklapse crisis was een cadeau, zoals hij dat zelf beschrijft. Met behulp van zijn naasten krabbelde hij op en vond hij een nieuw doel in zijn leven.
“Ik heb eigenlijk altijd op mijn tenen gelopen”, zegt Klaas. “Als kind al had ik een angststoornis. Later tijdens mijn werk-carrière kwamen daar depressies bij en om de zoveel tijd een burn-out. Als ik me niet fijn voelde, ging ik werken. Ik zat dagen en avonden achter de computer. Mijn vrouw, collega’s en werkgevers hielden mij eigenlijk een beetje op de been.”
Ingestort en opgenomen
Klaas werd geboren en getogen in Eindhoven. Na het Atheneum wilde hij graag geneeskunde studeren maar hij werd tot drie keer toe uitgeloot. Hij gaat psychologie studeren en vervolgens bedrijfskunde. Zo rolt hij de bedrijfswereld in en werkt hij als organisatieadviseur bij verschillende organisatieadviesbureaus. Bij één van de bureaus was hij vennoot, en na de verkoop van dat bureau in 2000 begint hij zijn eigen adviesbureau. In 2012 verkocht hij het inmiddels gegroeide bureau en werd hij manager bij de overheid. “Toen ik net bij de overheid werkte werd mijn vrouw ernstig ziek en overleed vrij snel daarna in 2013. Ik kon alle ballen niet meer in de lucht houden; de zorg voor mijn kinderen, mijn persoonlijk struggles en het vele werk. Het ging gewoon niet meer. Ik begon ook snel een nieuwe relatie, en hoewel die vrij snel stukliep, vervreemden mijn kinderen van me. Ik stortte in en werd opgenomen.”
De basis voor mijn herstel
Klaas raakt in een psychose en hij heeft het idee dat hij in de goot gaat belanden. Hij krijgt hulp uit verschillende hoeken, onder andere van zijn dochters en zijn zus. “Zij steunden me door gewoon te praten en er te zijn voor me zonder oordeel. Mijn broer en een ex-collega hielpen me de boel financieel weer op orde te krijgen. Dat was eigenlijk de basis voor mijn herstel. Ik kreeg weer het gevoel dat ik geen arme sloeber zou worden. Ook sporten was heel belangrijk. Mijn inmiddels ex-vriendin kwam naar de kliniek en samen gingen we dan hardlopen door de straten van Tilburg. Daardoor kwam ik zo langzamerhand weer in herstel.”
Nieuw perspectief en hoop
Zijn naasten helpen hem door deze zware periode, maar ook de mensen in de kliniek is hij dankbaar. “Vooral de ervaringsdeskundigen waren zeer waardevol voor mij met hun eigen verhaal. Zij gaven mij ook het inzicht dat wat ik had geleerd als organisatieadviseur en als trainer, ik ook op kwetsbare groepen zou kunnen toepassen. Ze adviseerden me om ervaringsdeskundige te worden. Daarmee kreeg ik weer een nieuw perspectief en hoop. Ik zag dat waar ik 40 jaar mee bezig was geweest, helemaal niet mijn ding was. Ik besefte dat ik veel liever mensen die kwetsbaar zijn wilde helpen dan managers en directies. Precies waarom ik geneeskunde wilde gaan studeren, maar op een iets andere manier. Het heeft mijn leven echt veranderd en daar ben ik trots op.”
Kracht gevonden
“Ik ben er ook trots op dat ik de kracht vond om hulp te zoeken in plaats van in mijn eigen cocon en problemen te blijven hangen. Ik zocht anderen op en daarvoor deed ik dat absoluut niet waardoor ik telkens weer in een burn-out terecht kwam. En ik ben er trots op dat ik ben gaan solliciteren bij de Herstelacademie in Dordrecht waar ik iemand van Parnassia Groep ontmoette die mij vroeg te komen werken bij Antes in Rotterdam. Nu kan ik zelf mensen helpen om in herstel te komen en ik kan de verbinding leggen tussen wat ik deed als organisatieadviseur en wat ik nu doe in herstelprocessen bij cliënten. De combinatie van behandeling van patiënten, beleidswerk en projecten rondom netwerkzorg maakt de cirkel rond.”
Nu kan ik zelf mensen helpen om in herstel te komen
“Tot slot ben ik trots op mijn kinderen die mij steunen en op een gegeven moment weer de verbinding zochten met me. Wat fantastisch is! Inmiddels heb ik ook twee kleinkinderen, een fijne relatie met een vrouw waar ik vorig jaar mee ben getrouwd. Dat is weer een nieuwe waardevolle dimensie in mijn leven. Nu nog er aan wennen dat ik over niet al te lange tijd echt met pensioen ga. Deze uitdaging ga ik volgend jaar aan!”